wyróżnienia
Przede wszystkim...
-> Przy wyróżnianiu zmieniamy tylko jeden z parametrów.
wyróżnienia zintegrowane
-> W tekście ciągłym stosujemy wyróżnienia zintegrowane, gdyż takie wyróżnienia w minimalnym stopniu zakłócają szarość kolumny. Należą do nich:
– kursywa
– kapitaliki
________________________________________________________________________________________________
Kursywa jest bardzo skutecznym, eleganckim i estetycznym sposobem wyróżniania. Jest w zasadzie jedynym, które w minimalnym stopniu zakłóca jednolitą szarość kolumny. Dlatego jest to wyróżnienie podstawowe, bardzo często stosowane. Wyraz tak wyróżniony, dostrzeżony zostaje wtedy, gdy czytelnik do niego dotrze.
-> Nie należy nadużywać odmiany pochyłej.
-> Elementy złożone odmianą pochyłą nie wstawiamy w cudzysłowy.
-> Odmianę pochyłą możemy wykorzystać w: obcych odpowiednikach mało znanych terminów i tłumaczeń przytaczanych w nawiasie; łacińskich nazwach systematycznych i ich skrótach; literach i cyfrach oznaczających szczegóły rysunków; tłumaczonych terminach, twierdzeniach i prawach gdy są podawane po raz pierwszy lub przytaczane bez opuszczeń i zmian; tytułach książek, artykułów, utworów i rozdziałów oraz nazwach dzieł sztuki (gdy cały tekst jest złożony odmianą pochyłą, wtedy te elementy wstawiamy w cudzysłowy).
-> Gdy pochylenie obejmuje całe zdanie to znaki interpunkcyjne składamy tą samą odmianą. Gdy pochyleniem wyróżniamy jedynie poszczególne wyrazy, to pochyleniem możemy także objąć znak interpunkcyjny po nim.
________________________________________________________________________________________________
wyróżnienia aktywne
Są to wyróżnienia, których nie stosujemy w tekście ciągłym: zmiana stopnia pisma, zmiana interlinii, pogrubienie, podkreślenie, zmiana koloru, spacjowanie, wersaliki, tekst w kontrze.
________________________________________________________________________________________________
Odmiana półgruba i gruba używana jest do: wypunktowywania, składania tytułów i śródtytułów, majuskułą i minuskułą małego stopnia. Do zaznaczania początku tekstu i zwiększania widoczności znaków, które mają być drukowane jasnym kolorem lub w kontrze. Odmianą pogrubioną składane są także: wyrazy hasłowe, kluczowe, numery definicji w słowniku itp.
-> Jeżeli wyróżnimy jeden wyraz to znaki interpunkcyjne mu towarzyszące składamy odmianą prostą.
________________________________________________________________________________________________
Tekst w kontrze stosujemy z umiarem, bo powoduje zmniejszenie czytelności pisma. Kroje dziełowe zostały zaprojektowane z myślą o czarnej farbie na białym papierze. Ciemniejsze tło narusza jaśniejsze elementy (jest graficznie mocniejsze).
-> Możemy zastosować pismo półgrube, kursywa radzi sobie w tej sytuacji gorzej.
-> Przy takim wyróżnieniu dobrze jest stosować kroje bezszeryfowe.
-> Możemy także zwiększyć odstępy międzyliterowe (tracking), by litery się ze sobą nie zlewały, zwłaszcza przy zastosowaniu odmiany pogrubionej.
________________________________________________________________________________________________
Zmiana koloru
-> Jest widoczna tylko wtedy, gdy zmienimy również grubość litery.
-> Lepiej nadają się do użycia koloru kroje jednoelementowe, gdyż z zasady mają mocniejszą konstrukcję.
________________________________________________________________________________________________
Wersaliki znacznie naruszają szarość kolumny tekstu, tekst jest trudniejszy do przeczytania i zajmuje więcej miejsca.
-> W składzie wersalikami zwiększamy odstępy międzyliterowe zwykle o 5–10% stopnia pisma.
-> Czasem przy zestawieniu z minuskułą możemy zmniejszyć ich wielkość o ½ do 1 punktu.
________________________________________________________________________________________________
Spacjowanie niszczy kształt znaku, rozbijając wyraz na poszczególne litery.
-> Zwiększamy odstępy przed i za wyrazem wyróżnionym.
________________________________________________________________________________________________
Podkreślenie zaburza obraz znaku, dolna część wyrazu traci charakterystyczne elementy.
-> Przy wyróżnianiu zmieniamy tylko jeden z parametrów.
wyróżnienia zintegrowane
-> W tekście ciągłym stosujemy wyróżnienia zintegrowane, gdyż takie wyróżnienia w minimalnym stopniu zakłócają szarość kolumny. Należą do nich:
– kursywa
– kapitaliki
________________________________________________________________________________________________
Kursywa jest bardzo skutecznym, eleganckim i estetycznym sposobem wyróżniania. Jest w zasadzie jedynym, które w minimalnym stopniu zakłóca jednolitą szarość kolumny. Dlatego jest to wyróżnienie podstawowe, bardzo często stosowane. Wyraz tak wyróżniony, dostrzeżony zostaje wtedy, gdy czytelnik do niego dotrze.
-> Nie należy nadużywać odmiany pochyłej.
-> Elementy złożone odmianą pochyłą nie wstawiamy w cudzysłowy.
-> Odmianę pochyłą możemy wykorzystać w: obcych odpowiednikach mało znanych terminów i tłumaczeń przytaczanych w nawiasie; łacińskich nazwach systematycznych i ich skrótach; literach i cyfrach oznaczających szczegóły rysunków; tłumaczonych terminach, twierdzeniach i prawach gdy są podawane po raz pierwszy lub przytaczane bez opuszczeń i zmian; tytułach książek, artykułów, utworów i rozdziałów oraz nazwach dzieł sztuki (gdy cały tekst jest złożony odmianą pochyłą, wtedy te elementy wstawiamy w cudzysłowy).
-> Gdy pochylenie obejmuje całe zdanie to znaki interpunkcyjne składamy tą samą odmianą. Gdy pochyleniem wyróżniamy jedynie poszczególne wyrazy, to pochyleniem możemy także objąć znak interpunkcyjny po nim.
________________________________________________________________________________________________
wyróżnienia aktywne
Są to wyróżnienia, których nie stosujemy w tekście ciągłym: zmiana stopnia pisma, zmiana interlinii, pogrubienie, podkreślenie, zmiana koloru, spacjowanie, wersaliki, tekst w kontrze.
________________________________________________________________________________________________
Odmiana półgruba i gruba używana jest do: wypunktowywania, składania tytułów i śródtytułów, majuskułą i minuskułą małego stopnia. Do zaznaczania początku tekstu i zwiększania widoczności znaków, które mają być drukowane jasnym kolorem lub w kontrze. Odmianą pogrubioną składane są także: wyrazy hasłowe, kluczowe, numery definicji w słowniku itp.
-> Jeżeli wyróżnimy jeden wyraz to znaki interpunkcyjne mu towarzyszące składamy odmianą prostą.
________________________________________________________________________________________________
Tekst w kontrze stosujemy z umiarem, bo powoduje zmniejszenie czytelności pisma. Kroje dziełowe zostały zaprojektowane z myślą o czarnej farbie na białym papierze. Ciemniejsze tło narusza jaśniejsze elementy (jest graficznie mocniejsze).
-> Możemy zastosować pismo półgrube, kursywa radzi sobie w tej sytuacji gorzej.
-> Przy takim wyróżnieniu dobrze jest stosować kroje bezszeryfowe.
-> Możemy także zwiększyć odstępy międzyliterowe (tracking), by litery się ze sobą nie zlewały, zwłaszcza przy zastosowaniu odmiany pogrubionej.
________________________________________________________________________________________________
Zmiana koloru
-> Jest widoczna tylko wtedy, gdy zmienimy również grubość litery.
-> Lepiej nadają się do użycia koloru kroje jednoelementowe, gdyż z zasady mają mocniejszą konstrukcję.
________________________________________________________________________________________________
Wersaliki znacznie naruszają szarość kolumny tekstu, tekst jest trudniejszy do przeczytania i zajmuje więcej miejsca.
-> W składzie wersalikami zwiększamy odstępy międzyliterowe zwykle o 5–10% stopnia pisma.
-> Czasem przy zestawieniu z minuskułą możemy zmniejszyć ich wielkość o ½ do 1 punktu.
________________________________________________________________________________________________
Spacjowanie niszczy kształt znaku, rozbijając wyraz na poszczególne litery.
-> Zwiększamy odstępy przed i za wyrazem wyróżnionym.
________________________________________________________________________________________________
Podkreślenie zaburza obraz znaku, dolna część wyrazu traci charakterystyczne elementy.
Komentarze
Prześlij komentarz