tytularia

-> W polskiej tradycji hierarchię tytułów opisuje się zwykle numeracją rzymską albo arabską. 

-> Tytułów nie kończymy kropką.

-> Tytuły (jak i krótkie teksty) możemy składać z interlinią ujemną.

-> Nie dzielimy i nie przenosimy wyrazów w tytułach (wyjątek stanowią tytuły wielowierszowe składane na pełną szerokość wąskiego łamu). 

-> Tytuł wielowierszowy tak dzielimy na wiersze, aby każdy z nich stanowił logicznie zakończone pojęcie.

-> Światło nad tytułem powinno być większe niż pod tytułem.

-> Przy tworzeniu tytułów zachowujemy register. Wysokość tytułu i jego marginesów powinna być wielokrotnością wysokości linii zwykłego tekstu.

-> Jeżeli składamy tytuł pismem większego stopnia niż tekst główny i chcemy zmniejszyć jego ciężar optyczny możemy do tego celu wykorzystać jasny krój lub cieńszą odmianę kroju użytego w tekście podstawowym. Możemy też (jak czyniono od XV wieku) użyć wersalików konturowych nazywanych również świetlistymi (np: Castellar, Smaragd, Romulus Open Capitalen).

________________________________________________________________________________________________

tytuł asymetryczny
Jest to tytuł niewyśrodkowany. 

-> Zwykle jest wyrównany lewostronnie, czasem lekko wcięty lub wysunięty poza krawędź łamu. 

-> W przypadku tytułów głównych możemy je wyrównać prawostronnie. Wtedy dobrze jest użyć kroju w dość dużym stopniu lub o znacznej grubości, aby nie został przeoczony. 

-> Jeżeli do wielu asymetrycznych tytułów dodajemy jeden symetryczny lub odwrotnie, dobrze jest go umieścić na górze lub na samym dole hierarchii.

________________________________________________________________________________________________

tytulik włamany
Będący częścią akapitu, wyrózniony np. odmianą pogrubioną.

________________________________________________________________________________________________

podtytuł w okienku
Umieszczamy go wcinając tekst z lewej strony na środku akapitu. Dodając w około tytułu marginesy.