przypisy
Kilka zaleceń aby zgodnie ze sztuką złożyć przypisy:
-> W samych przypisach stosujemy cyfry pełnowymiarowe, a po nich stawiamy półfiretowy odstęp.* Przy zastosowaniu odstępu, dodatkowe oddzielanie numeru od treści przypisu wydaje się zbędne, ale w kwestii konieczności stawiania kropki po numerze zdania są podzielone.**
* Inny polecany sposób składania przypisów: z cyfrą we frakcji górnej bez odstępu (J. Felici: Kompletny przewodnik po typografii. Gdańsk, Słowo/Obraz, 2006)
** Przeciwko (R. BrRinghurst: Elementarz stylu w typografii. Kraków, D2D.PL, 2007)
-> Przypisy składamy pismem o dwa stopnie mniejszym od tekstu głównego (przypisy końcowe ok. 9p, 10p, dolne ok. 8p, 9p). Przy niektórych, grubszych krojach wystarczy 7p. Możemy zastosować pismo oparte na wzorcach sześciopunktowych (ich grubość, szerokość i wysokość x zostały znacznie lepiej dostosowane do niewielkich stopni). Możemy też użyć odmiany półgrubej.
-> Aby ułatwić odnalezienie przypisów możemy ich numerację wysunąć w lewo.
-> Przy dużej ilości krótkich przypisów (do czterech wyrazów) możemy je złożyć w ciągu, oddzielając odstępami (od firetu do półtora firetu). Możemy je także złożyć dwułamowo lub trzyłamowo.
-> W przypisach stosujemy wcięcie identyczne z wcięciem tekstu głównego.
-> Jeśli notki nie występują zbyt często i umieszczamy je blisko tekstu np. na marginesie możemy je składać bez odsyłaczy lub za pomocą tego samego symbolu, zwykle gwiazdki.
-> Przypisy do kolumn zakończonych wcześniej stawiamy bezpośrednio pod tekstem.
-> Odnośniki w tekście możemy składać jednakowym znakiem. Wtedy hasło oznaczone w tekście powtarzamy w przypisie i oddzielamy pauzą od wyjaśnienia.
-> Jeżeli odnośnik dotyczy części ujętej w przecinki, lub całego zdania zakończonego kropką, stawiamy go bezpośrednio po przecinku lub kropce. Odnośnik do wyrazu objętego nawiasami stawiamy przed nawiasem zamykającym (możemy zrównać znak interpunkcyjny z odsyłaczem).
-> W przypadku przypisów końcowych warto pomiędzy kolejnymi przypisami dodać odstęp ok. połowy wiersza.
-> Przypisy nie powinny występować w niewielkich skupiskach pod koniec każdego rozdziału, gdyż utrudnia to ich znalezienie, lepiej umieszczać je na końcu książki. Dobrze jest także stosować wspólną numerację dla całej książki.
________________________________________________________________________________________________
kreska oddzielająca
-> Kreska oddzielająca przypisy od tekstu głównego powinna być grubości pauzy.
-> Umieszczamy ją tak, aby dzieliła światło między tekstem a przypisem na dwie równe części. Odstęp powinien być wysokości mniejszej niż dwa i większej niż jeden wiersz.
-> W samych przypisach stosujemy cyfry pełnowymiarowe, a po nich stawiamy półfiretowy odstęp.* Przy zastosowaniu odstępu, dodatkowe oddzielanie numeru od treści przypisu wydaje się zbędne, ale w kwestii konieczności stawiania kropki po numerze zdania są podzielone.**
* Inny polecany sposób składania przypisów: z cyfrą we frakcji górnej bez odstępu (J. Felici: Kompletny przewodnik po typografii. Gdańsk, Słowo/Obraz, 2006)
** Przeciwko (R. BrRinghurst: Elementarz stylu w typografii. Kraków, D2D.PL, 2007)
-> Przypisy składamy pismem o dwa stopnie mniejszym od tekstu głównego (przypisy końcowe ok. 9p, 10p, dolne ok. 8p, 9p). Przy niektórych, grubszych krojach wystarczy 7p. Możemy zastosować pismo oparte na wzorcach sześciopunktowych (ich grubość, szerokość i wysokość x zostały znacznie lepiej dostosowane do niewielkich stopni). Możemy też użyć odmiany półgrubej.
-> Interlinię w przypisach ustawiamy tak, by szarość tekstu podstawowego i tekstu przypisu była jednakowa.
-> Aby ułatwić odnalezienie przypisów możemy ich numerację wysunąć w lewo.
-> Przy dużej ilości krótkich przypisów (do czterech wyrazów) możemy je złożyć w ciągu, oddzielając odstępami (od firetu do półtora firetu). Możemy je także złożyć dwułamowo lub trzyłamowo.
-> W przypisach stosujemy wcięcie identyczne z wcięciem tekstu głównego.
-> Jeśli notki nie występują zbyt często i umieszczamy je blisko tekstu np. na marginesie możemy je składać bez odsyłaczy lub za pomocą tego samego symbolu, zwykle gwiazdki.
-> Przypisy do kolumn zakończonych wcześniej stawiamy bezpośrednio pod tekstem.
-> Odnośniki w tekście możemy składać jednakowym znakiem. Wtedy hasło oznaczone w tekście powtarzamy w przypisie i oddzielamy pauzą od wyjaśnienia.
-> Oprócz oznaczeń numerycznych we frakcji górnej możemy się posłużyć symbolami: *, †, ‡, §, ¶. Jednak z powodu braku znaku paragrafu i akapitu we frakcji górnej lepiej je pominąć i zastąpić je odsyłaczami podwójnymi: **, ††, ‡‡.
-> Jeżeli odnośnik dotyczy części ujętej w przecinki, lub całego zdania zakończonego kropką, stawiamy go bezpośrednio po przecinku lub kropce. Odnośnik do wyrazu objętego nawiasami stawiamy przed nawiasem zamykającym (możemy zrównać znak interpunkcyjny z odsyłaczem).
-> W przypadku przypisów końcowych warto pomiędzy kolejnymi przypisami dodać odstęp ok. połowy wiersza.
-> Przypisy nie powinny występować w niewielkich skupiskach pod koniec każdego rozdziału, gdyż utrudnia to ich znalezienie, lepiej umieszczać je na końcu książki. Dobrze jest także stosować wspólną numerację dla całej książki.
________________________________________________________________________________________________
kreska oddzielająca
-> Kreska oddzielająca przypisy od tekstu głównego powinna być grubości pauzy.
-> Umieszczamy ją tak, aby dzieliła światło między tekstem a przypisem na dwie równe części. Odstęp powinien być wysokości mniejszej niż dwa i większej niż jeden wiersz.
Komentarze
Prześlij komentarz