kerning
Kerning to korygowanie nierównych odstępów spowodowanych kształtem określonych dwóch znaków (definiowanie świateł dla określonych par znaków). Dokładne zbadanie tablicy kerningu wymaga sprawdzenia wszystkich możliwych kombinacji znaków. Zmiany odstępów dokonywane są na podstawie tabel kerningowych umieszczonych w fontach. Tabele te zawierają określone pary liter wraz z wartościami odstępów, wyrażonymi w ułamkach ema (fonty wysokiej jakości zawierają od 500 do 1000 par kerningowych). Zazwyczaj wartości kerningowe są liczbami ujemnymi, przestrzeń między znakami ulega zmniejszeniu.
-> Aby móc dokonać kerningu ręcznego musimy najpierw sprawdzić tracking. Ewentualne błędy w odsadkach można szybko znaleźć, wyłączając kerning i składając znaki w dużym stopniu, parami: 11223344... aabbccddee...
Jeżeli światła w obrębie par wydają się różne albo światła wydają się za małe lub za duże, to prawdopodobnie odsadki wymagają zmiany.
-> Zmiany kerningowe wyrażone są w jednostkach względnych, więc efekt nie jest stały dla wszystkich stopni pisma. Widoczność problemów z kerningiem zwiększa się proporcjonalnie do wzrostu stopnia pisma. Światło wokół znaków wydaje się rozszerzać znacznie szybciej niż same znaki. ...Odstępy mogą wtedy wymagać ręcznych poprawek.
-> Tablica kerningu dla jednego języka wymaga drobnych zmian przed zastosowaniem jej w innym języku.
-> Zajmowanie się kerningiem w przedziałach mniejszych niż setna część ema rzadko kiedy ma sens.
-> Można zastosować najpierw kerning za pomocą grup, w którym litery podobne są traktowane jako jedna. W kolejnym etapie dopracować.
-> Niektóre programy wprowadzają kerning bez odwoływania się do tabel kerningowych, analizując układ konturów znaków (kerning algorytmiczny, optyczny). Powinniśmy to traktować raczej jako dodatek.
-> Dykty wersalików projektowane są do składu z minuskułami. Dlatego przy składzie samymi wersalikami możemy je automatycznie rozświetlić za pomocą tablic kerningu (odstęp 5–10% wielkości pisma).
Ale najważniejsze 😉
-> Niewielki kerning jest lepszy niż za duży, a brak konsekwencji gorszy niż brak kerningu.
-> Aby móc dokonać kerningu ręcznego musimy najpierw sprawdzić tracking. Ewentualne błędy w odsadkach można szybko znaleźć, wyłączając kerning i składając znaki w dużym stopniu, parami: 11223344... aabbccddee...
Jeżeli światła w obrębie par wydają się różne albo światła wydają się za małe lub za duże, to prawdopodobnie odsadki wymagają zmiany.
-> Zmiany kerningowe wyrażone są w jednostkach względnych, więc efekt nie jest stały dla wszystkich stopni pisma. Widoczność problemów z kerningiem zwiększa się proporcjonalnie do wzrostu stopnia pisma. Światło wokół znaków wydaje się rozszerzać znacznie szybciej niż same znaki. ...Odstępy mogą wtedy wymagać ręcznych poprawek.
-> Tablica kerningu dla jednego języka wymaga drobnych zmian przed zastosowaniem jej w innym języku.
-> Zajmowanie się kerningiem w przedziałach mniejszych niż setna część ema rzadko kiedy ma sens.
-> Można zastosować najpierw kerning za pomocą grup, w którym litery podobne są traktowane jako jedna. W kolejnym etapie dopracować.
-> Niektóre programy wprowadzają kerning bez odwoływania się do tabel kerningowych, analizując układ konturów znaków (kerning algorytmiczny, optyczny). Powinniśmy to traktować raczej jako dodatek.
-> Dykty wersalików projektowane są do składu z minuskułami. Dlatego przy składzie samymi wersalikami możemy je automatycznie rozświetlić za pomocą tablic kerningu (odstęp 5–10% wielkości pisma).
Ale najważniejsze 😉
-> Niewielki kerning jest lepszy niż za duży, a brak konsekwencji gorszy niż brak kerningu.
Komentarze
Prześlij komentarz