inne znaki
znak mnożenia ×
[U 00D7]
-> Między nim a cyframi zalecane jest stosowanie spacji cienkiej.
-> Istnieją różne zdania na temat tego czy w tekście ciągłym powinniśmy używać prawidłowego znaku mnożenia, czy też zastępować go literą x.*
* za literą x – gdyż znak mnożenia za bardzo się wyróżnia (J. Hochuli: Detal w typografii. D2D.pl, Kraków 2009) natomiast za znakiem mnożenia (R. Bringhurst: Elementarz stylu w typografii. Kraków, D2D.PL, 2007)
________________________________________________________________________________________________
punktor, kropka środkowa •
[U 00B7]
Najprostszy i najskuteczniejszy znak interpunkcyjny.
-> Obecnie stosowany w spisach, nagłówkach i materiałach reklamowych.
-> Centruje się go według wysokości wersalików.
________________________________________________________________________________________________
znaki diakrytryczne
Powstały wskutek zwiększania się liczby głosek w alfabecie łacińskim. Dzięki nim uwzględniono specyfikę języków słowiańskich. Powinny być przede wszystkim czytelne, a więc np. nie za małe. Oprócz proporcji powinny się cechować zgodnością z charakterem danego kroju i powinny być osadzone we właściwych miejscach liter. Zawierają je takie litery jak np.: ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż, ź.
________________________________________________________________________________________________
wielokropek …
[U 2026]
Wielokropek to samodzielny znak. Wielkość kropek i odległości między nimi są zazwyczaj inne niż w wypadku trzech oddzielnych kropek, ustawionych obok siebie.
-> W języku polskim jeżeli wielokropek występuje obok przecinka, średnika czy kropki znaki te opuszczamy. W przypadku pytajnika, wykrzyknika czy pauzy znaki te pozostawiamy.
-> Wielokropek składamy bez odstępu między wielokropkiem a wyrazem, do którego się on odnosi.
-> Służy do zaznaczania opuszczenia części tekstu, a także do zastąpienia liter pominiętych w wyrazie.
________________________________________________________________________________________________
litery we frakcji
Wysokość tych znaków waha się od 50 do 70 procent znaków pełnowymiarowych. Znaki frakcji górnej funkcjonują na górnej linii pisma, a znaki frakcji dolnej na podstawowej.
Podstawowy alfabet ISO zawiera tylko dwie litery górne (wykładniki literowe): abrewiaturę liczebnika porządkowego żeńskiego (górne a/wykładnik a) i abrewiaturę liczebnika porządkowego męskiego (górne o/wykładnik o), które są niezbędne do składania tekstów w językach romańskich. Pełniejszy zestaw (a, b, d, e, i, l, m, n, o, r, s, t) często można spotkać w foncie eksperckim albo w formacie OpenType.
[U 00D7]
-> Między nim a cyframi zalecane jest stosowanie spacji cienkiej.
-> Istnieją różne zdania na temat tego czy w tekście ciągłym powinniśmy używać prawidłowego znaku mnożenia, czy też zastępować go literą x.*
* za literą x – gdyż znak mnożenia za bardzo się wyróżnia (J. Hochuli: Detal w typografii. D2D.pl, Kraków 2009) natomiast za znakiem mnożenia (R. Bringhurst: Elementarz stylu w typografii. Kraków, D2D.PL, 2007)
________________________________________________________________________________________________
punktor, kropka środkowa •
[U 00B7]
Najprostszy i najskuteczniejszy znak interpunkcyjny.
-> Obecnie stosowany w spisach, nagłówkach i materiałach reklamowych.
-> Centruje się go według wysokości wersalików.
________________________________________________________________________________________________
znaki diakrytryczne
Powstały wskutek zwiększania się liczby głosek w alfabecie łacińskim. Dzięki nim uwzględniono specyfikę języków słowiańskich. Powinny być przede wszystkim czytelne, a więc np. nie za małe. Oprócz proporcji powinny się cechować zgodnością z charakterem danego kroju i powinny być osadzone we właściwych miejscach liter. Zawierają je takie litery jak np.: ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż, ź.
________________________________________________________________________________________________
wielokropek …
[U 2026]
Wielokropek to samodzielny znak. Wielkość kropek i odległości między nimi są zazwyczaj inne niż w wypadku trzech oddzielnych kropek, ustawionych obok siebie.
-> W języku polskim jeżeli wielokropek występuje obok przecinka, średnika czy kropki znaki te opuszczamy. W przypadku pytajnika, wykrzyknika czy pauzy znaki te pozostawiamy.
-> Wielokropek składamy bez odstępu między wielokropkiem a wyrazem, do którego się on odnosi.
-> Służy do zaznaczania opuszczenia części tekstu, a także do zastąpienia liter pominiętych w wyrazie.
________________________________________________________________________________________________
litery we frakcji
Wysokość tych znaków waha się od 50 do 70 procent znaków pełnowymiarowych. Znaki frakcji górnej funkcjonują na górnej linii pisma, a znaki frakcji dolnej na podstawowej.
Podstawowy alfabet ISO zawiera tylko dwie litery górne (wykładniki literowe): abrewiaturę liczebnika porządkowego żeńskiego (górne a/wykładnik a) i abrewiaturę liczebnika porządkowego męskiego (górne o/wykładnik o), które są niezbędne do składania tekstów w językach romańskich. Pełniejszy zestaw (a, b, d, e, i, l, m, n, o, r, s, t) często można spotkać w foncie eksperckim albo w formacie OpenType.
Komentarze
Prześlij komentarz